دادخواست دانشجویان دندانپزشکی ایران در مورد احیا طرح بهداشتکار از وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی

جناب آقای دکتر قاضی زاده هاشمی
وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

با سلام
احتراماً پیرو مباحث سه ساله اخیر درمورد تربیت نیروهای حد واسط دندانپزشکی از جمله احیا طرح بهداشتکار دهان و دندان و اقدام قانونی در خصوص بکارگیری دانش آموختگان جدید این رشته در مراکز بهداشتی-درمانی برخی از استان‌ها به جای دندانپزشک، و همچنین زمزمه های اخیر در مورد تبدیل وضعیت تکنسین های سلامت دهان(دنتال هایژینیست) به بهداشتکار دهان و دندان درمانگر(دنتال تراپیست)، ما دانشجویان رشته دندانپزشکی سراسر ایران وظیفه خود دانستیم موارد زیر را پیرو مطالعات و تحقیقات میدانی گسترده به استحضار حضرتعالی برسانیم و مصرانه خواستار تغییر نگرش مجموعه وزارت هستیم.

۱-
طرح بهداشتکار دهان و دندان (کاردان درمانگر دهان و دندان) در ابتدای دهه ۶۰ که ایران با کمبود شدید دندانپزشک مواجه بود، تصویب شد که عمر این طرح به یک دهه نیز نرسید و بطور بنیادین پذیرش دانشجو در این رشته در دهه هفتاد متوقف شد،
ذکر این نکته ضروری است که از اولین سال‌های سپری کردن طرح اجباری ۶ ساله در مناطق محروم توسط اولین دوره دانش آموختگان این رشته، تقاضاهای مکرر همراه با تحصن‌های مداوم در مقابل مجلس شورای اسلامی و رایزنی های فراوان، جهت تصویب قانون امکان ادامه تحصیل ایشان در رشته دندانپزشکی با قبولی در امتحانی داخلی و نه کنکور سراسری، نهایتاً به ثمر نشست و در نهایت تا اوایل دهه ۹۰ شاهد قبولی به نوبت "تمام" بهداشتکارانی بودیم که در امتحان داخلی خود شرکت می کردند و به دندانپزشک تبدیل وضعیت میشدند.
مگر آنانکه که در امتحان شرکت‌ نمیکردند!

حتی در این اثنا بدلیل شوق زاید الوصف به خدمت به عنوان دندانپزشک، شاهد قبولی پرستاران تبدیل وضعیت شده به بهداشتکار دهان و دندان در امتحان یاد شده در رشته دندانپزشکی هم بوده ایم که تعدادی از همین پرستاران نیز، از مسئولین فعلی و سیاستگذار دندانپزشکی کشور شده اند! و در اکثر قریب به اتفاق استان‌ها و شهرستانهای کشور، کارشناسان مسئول دهان و دندان و سیاستگذاران این حیطه، از همان بهداشتکاران ارتقا یافته هستند.

حال این سوال برای ما دانشجویان فعلی دندانپزشکی مطرح می شود که آیا سیاست وزارت بهداشت مجدداً بر راه اندازی یک مسیر انحرافی در دندانپزشک شدن تعدادی از اعضا این جامعه است که در پی بازنشستگی نسل اول بهداشتکاران، سکان مدیریت دندانپزشکی کشور را به دست خواهند گرفت؟!
آیا دانشجویان نخبه چهاردهه اخیر -دندانپزشکان و متخصصین امروز- که به سختی در رشته دندانپزشکی قبول می شدند، به اندازه مجموعه بهداشتکاران ارتقا یافته، توان تصمیم گیری و مدیریت در حوزه دندانپزشکی را نداشتند که در حال حاضر شاهد مدیریت ارتقا یافتگان، بر گستره دندانپزشکی کشور هستیم؟

آیا با احیا طرح مذکور در سال‌های بعد هم، دانشجویان نخبه امروزی محکوم هستند تحت مدیریت افرادی قرار گیرند که به لطف احیا طرح شکست خورده بهداشتکار دهان و دندان، بصورت انحرافی دندانپزشک خواهند شد و پست های مدیریتی را تصاحب خواهند نمود و این چرخه ادامه پیدا خواهد کرد؟!

۲-
به عنوان دانشجویان دندانپزشکی ایران به عرض حضرتعالی میرسانیم که ارتقا شاخص های بهداشت دهان و دندان، همانند جوامع پیشرفته نیازمند افرادی صرفاً آموزش دیده در آموزش بهداشت و ارتقا سطح بهداشت دهان و دندان کل جامعه شهری و روستایی است و نه افراد درمانگر( اعم از دندانپزشک، بهداشتکار و یا کاردان بهداشت دهان و دندان تبدیل وضعیت یافته به کاردان درمانگر ...)

در این اواخر که طرح تبدیل تکنسین های سلامت دهان (دنتال هایژینیست) به بهداشتکار(دنتال تراپیست) کلید خورده است. آیا همان داستان تبدیل وضعیت پرستاران دندانپزشکی دهه ۶۰ به بهداشتکار و نهایتاً دندانپزشک شدن همگی آنان، باید مورد انتظار ما باشد؟
مگر در رشته های پزشکی، تمامی نیروهای حد واسط بهداشتی به نیروهای درمانگر تبدیل شده اند؟
چه تفاوتی بین دندانپزشکی با سایر رشته های پزشکی وجود دارد؟
اگر این سیاست وزارتخانه تحت امر شما صحیح باشد پس باید الان تمامی اپتومتریست ها به متخصص چشم تبدیل شده بودند و تمامی بهورزها هم به پزشک تبدیل شده بودند و بسیاری از رشته های پرستاری و بهداشتی، مثل بهداشت خانواده، بهداشت حرفه ای، بیماری‌های واگیر و غیر واگیر و ...، همه و همه به پزشک ارتقاء یافته بودند.
چرا در آن وزارتخانه به بخش دهان و دندان، فقط در حد دندان کشیدن ساده و گذاشتن دندان مصنوعی نگاه می شود و هیچ ارزش علمی دیگری برای این رشته و تخصص‌های متعدد آن در عمل و سیاستگذاری، قائل نمی شود؟؟

جناب وزیر! واقعاً به عنوان دانشجویان دندانپزشکی ایران که به شهادت نتایج کنکور سراسری در بین هم سن و سالان خود ، از نخبگان هستیم، دچار یأس و دلزدگی شدیدی شده ایم که چرا با رشته دندانپزشکی، اینگونه بازی می شود و اگر می دانستیم که از مسیرهای آسان

دندانپزشک شد، به این اندازه زندگی را بر خود حرام نمی کردیم تا با کسب رتبه ۲ یا ۳ رقمی کنکور سراسری، خوشحال به قبولی در این رشته شویم. افسوس!

۳-
جناب آقای وزیر! بر اساس شواهد و آمار، کشور ما نه تنها دچار کمبود دندانپزشک نیست که برعکس بر اساس استانداردهای جهانی، جامعه ما از دندانپزشک هم اشباع شده است و آنگونه که گفته می شود ما دانشجویان در حال تحصیل، خود را بیش از نیاز جامعه تصور می کنیم و دوستانمان هم که به تازگی دانش آموخته شده اند، برای مدتی طولانی در انتظار خالی شدن مرکزی برای شروع طرح خود بوده اند. در این شرایط آیا احیا طرح بهداشتکار و تبدیل وضعیت هایژینیست به بهداشتکار، منطقی است؟

۴-
از سوی دیگر، بر اساس چه قانون و اخلاقی، مردم این سرزمین در نواحی روستایی و شهر های کوچک باید توسط بهداشتکاران درمان شوند و در شهر های بزرگ‌تر توسط دندانپزشک؟!

یکی از مهم‌ترین شعارهای رئیس جمهور محترم، در دوران انتخابات برخورداری یکسان همه آحاد جامعه از حقوق شهروندی بوده است.
چه تدبیری در اتخاذ این تصمیم وجود دارد که مردم را به شهروندان درجه یک و درجه دو تقسیم شده اند؟

قطعاً استفاده از نیروهای درمانی با دانش و مهارت کمتر، به جای دندانپزشک در مناطق محروم به بهانه کمبود اعتبارات و یا بهانه واهی عدم حضور دندانپزشک در آن مناطق، با اصل مترقی عدالت اجتماعی و حقوق شهروندی در تضاد است.

آیا از نظر وزارت بهداشت ارائه خدمات درمانی دندانپزشکی از جمله جرم گیری ،ترمیم های ساده دندانی ،ساخت پروتزهای متحرک و خصوصا بیرون آوردن دندان های ساده و ... نیارمند دانش و مهارت کافی در حد دندانپزشک نیست؟

۵-
لطفاً به جای سیاستهای همراه با توهین به کرامت انسانی محرومان، نسبت به اجرای طرح نیروی انسانی، تجدید نظر کنید و مقرراتی در مورد اجبار به خدمت رسانی دندانپزشکانی که از شرایط خاصی برای دندانپزشک شدن بهره برده اند برای خدمت رسانی طولانی تر در مناطق محروم صادر نمایید.

۶-
این سیاست وزارت بهداشت را قطعاً در مخالفت کامل با شعار “ تدبیر و امید “دولت های یازده و دوازدهم می دانیم که امیدواریم با برگزیدن افرادی برجسته، پیشکسوت و با تدبیر از دندانپزشکی کشور به عنوان مشاور، وزارت بهداشت در بخش دهان و دندان، در ادامه حرکت در مسیرهای انحرافی تجدید نظر کرده و به اهداف اصلی دولت تدبیر و امید نزدیکتر شود.
مگر ما دانشجویان دندانپزشکی، جدای از مردم هستیم که دولت بجای ایجاد امید در راه زندگی، حرفه و تحصیلمان، یاس و نومیدی را با این مصوبه ها برایمان به ارمغان آورده است؟

در انتها و به عنوان وظیفه و از یک سو به منظور نجات اوضاع وخیم دندانپزشکی کشور از طرحهای انحرافی و از سوی دیگر به منظور بهتر شدن امید به آینده خودمان و نسلهای بعدی دانشجویان دندانپزشکی نخبه این کشور، از شما مصرانه تقاضا داریم تا با دقت به موارد پیشگفت توجه نموده و دلسوزانه نسبت به خواستهای برحق فرزندانتان که مشغول به تحصیل در رشته دندانپزشکی هستند، ترتیب اثر فرمایید.

قبلاً از توجه و تجدید نظر شما تشکر می نماییم.

دانشجویان دندانپزشکی ایران

انحرافی هم می توان


دانشجویان دندانپزشکی ایران    تماس با مؤلف دادخواست