نامه اعتراض پزشكان به رياست جمهوري

بعد از این جریانِ قتل مرحوم دکتر پیرزاده، از صحبت هایی که مردم عزیزمان در فضاهای مجازی و شبکه های اجتماعی در این باره داشتند می شود به راحتی برداشت کرد که چه دل پری از ما پزشکان و سیستم درمانی کشور دارند. اگر اندکی منصفانه به این ماجرا نگاه کنیم، درخواهیم یافت که این احساس عدم رضایت چندان هم غیر منطقی نیست. هرچند ما بر این اعتقادیم که کارِ درمان چیزی ورای یک شغل عادی است و مسایل انسانی و اخلاقی هم در این رابطه مطرح هستند، اما مردم به هر حال ما را به عنوان یک صنف با بقیه‌ی مشاغل و به عنوان یک دستگاه اجرایی با باقی دستگاه های موجود مقایسه می کنند. حال اگر ما در کشوری زندگی می کردیم که دیگرِ مشاغل و سازمان های آن هم کم و بیش دارای ایراداتی بودند، مردم راحت تر از اشتباهات پزشکان و مشکلات ریز و درشت سیستم درمانی می گذشتند. اما در کشوری که غیر از ما پزشکان، بقیه افراد و نهادها دارند مثل ساعت منظم و دقیق به وظایف شان عمل می کنند، گذشتن از کوچکترین خطاهای سهوی پزشکان نیز غیر ممکن می نماید. در کشوری که کارمندان اداراتش دارای بالاترین نرخ بهره وری هستند و میزان فساد مالی و اداری در آنها به صفر رسیده ، در کشوری که نظام آموزشی آن امکان تحصیل کاملا رایگان و با کیفیت را به تمامی کودکان داده و آخرین حادثه ناگوار پیش آمده در کلاسهای درس مربوط به حدود چهل سال پیش است، در کشوری که اساتید و دانشگاههای آن در بالاترین سطح ممکن هستند به شکلی که طبق آخرین آمار از هزار دانشگاه برتر جهان در سال گذشته میلادی ٩٨۶ تای آن متعلق به ماست، در کشوری که کارکرد پلیس آن به شکلی است که میزان جرایمی مثل سرقت و زورگیری به صفر رسیده است، در کشوری که مرزبانانش اجازه قاچاق حتی یک میلیگرم مواد مخدر را هم به داخل کشور نمی دهند، در کشوری که به همت ادارات راه و ترابری و پلیس راهش پایین ترین میزان تصادفات جاده ای در جهان را دارد، در کشوری که صنعتگرانش سازنده مطمئن ترین و با کیفیت ترین خودروها و سایر محصولات صنعتی در سطح جهان هستند، در کشوری که تولید کنندگان مواد غذاییِ آن از بالاترین استانداردهای جهانی هم پیشی گرفته اند، در کشوری که به یمن تلاش های مبلغین و مسؤولین فضایل و مکارم اخلاقی در سطح و عمق جامعه موج می زند، در کشوری که به لطف فعالین سازمان محیط زیستش شهرهایش دارای پاکیزه ترین و سالم ترین هوا در میان شهرهای کل جهان هستند ، در کشوری که بانکدارانش با چنان دقت و امانتی به کار مشغولند که اجازه دیناری اختلاس و سوءاستفاده را به احدالناسی نمی دهند، در کشوری که مهندسانش با چنان مهارت و کیفیتی کار می کنند که در شدید ترین زلزله ها و سیلاب ها نه خانه ای آوار می‌شود و نه پلی خراب، در کشوری که هواشناسانش با دقت ۱۰۰ درصدیِ پیشبینی های خود جلو وقوع هر گونه حادثه ناگهانی را می گیرند، در کشوری که سرعت عمل پرسنل اورژانس و خدمات ایمنی و آتشنشانی آن زبانزد همگان است، در کشوری که هنرمندان رسانه ملی آن بدون چشمداشت به ریالی دستمزد و حیف و میل بیت المال پرمحتواترین و آموزنده ترین آثار تلویزیونی را خلق می کنند، در کشوری که فوتبالیستهای محبوب ترین تیمهایش بدون قرارداد های نجومی و فقط به عشق مردم این چنین نتایج خیره کننده ای کسب می کنند،و ... و ... و ... شاید دیگر وقت آن است که پزشکان و کادر درمانی هم این غرور کاذب را کنار گذاشته و با تلاش و از خود گذشتگی بتوانند همچون سایر مشاغل و ارگانها، رضایت و اعتماد کامل این ملت بزرگوار و نجیب را به خود جلب کنند !